Haci Celalin iki sehit babasi oldugunu, iki damadinin cephede sehit oldugunu, erkek cocuklarinin asker ve gazi olduklarini biliyordum. Ama annesinin gazi kendisinin de asker ve gazi oldugunu bilmiyordum. Bunu kac defa elini omzuna attiginda yüzündeki kaslarin agrinin siddetinden burusmasindan ve Ah omuzum demesinden anladim. Evlatlarini sormak istedigimde basini salladi ve yavasca Ali Rizam derken gözleri yasardi. Ebulkasim adi, icinde nasil bir ates yakti bilmiyorum, elini sinesine koydu ve ah cekti Koruk koruk Bal arisi.. dedi. O zor anlarda onlarla oldukca fazla ilgilenen Hamid Rizadan, Habibden ve savasta kisalan ayagindan bahsetti. Meryem ve kizi Semaneyi, kendi evinde büyüyen kiz kardesi Fatimayi anlatti. Sehit damatlari Haci Aziz Ahmed ve Haci Ismail Sükr Muvehhidi andi. Sekiz yil boyunca yastaydik dediginde dördünün de beraber oldugu resimleri isaret etti. Bu laflar arasinda onu cocukluguna götürdüm. Portakal kabuklarini ders kitaplarinin arasina koyup, kuruttugu ve sakladigi günleri özlemesi yetti.
