Yalnizlik, en icimizdedir.
Yalnizligin güclü parmaklari, Raufun yüregini sikica kavramisti.
Nihalin yoklugunda odalar bos, sokaklar issiz, hicbir yerde hayat yok gibi geliyordu.
Her seyde esinden bir ani aksediyordu.
Nihalin ayrilisi, yolunu kaybetmis bir adam gibi hissetmesine sebep oluyordu.
Nihalin olmadigi günlerde Raufun besledigi ask, ona istirabini gizleme gücü veriyordu.
O ask atesi hala yaniyordu icinde ve o sevgi hala canliydi ilk günkü gibi
Kuru ve tatsiz gecen günlerin sonunda Nihalin gelme hayaline dönüyordu can atarak.
Rauf, yine seftali agacinin altindaki sandalyesine oturmus, Nihali bekliyordu