Cocuklarimiz yasanilan cagda en fazla magdur edilen kesim. Büyükler -ki onlar da bir zaman cocuktu- el birligi ederek, farkinda olmadan cocuklari magdur ediyorlar. Egitmek adina magdur ediyorlar. Yasatmak adina magdur ediyorlar. Daha kötü bir dünya birakarak magdur ediyorlar. Cocuklar da büyüyüp kendi cocuklarina ayni kötülügü yapacaklar mi acaba Yapilan bir arastirmada genc nesil arasinda en fazla yükselen ahlaki degerin cevre duyarliligi oldugu görülmüs. Bu bizi umutlandirmali mi Biz gencken dünyayi degistirmeyi babamizin, annemizin yaptigi hatalari yapmayarak saglayacagimizi düsünüyorduk. Evet onlarin yaptiklari hatalari yapmadik. Fakat onlarin dogrularini da yapmadik. Onlarin dünyasini kendi dünyamiza evirirken ortaya cikan dünya bizi mutlu ve huzurlu etmedi. Bir laboratuvarda üretilen bir virüs ile dünyayi tepe taklak eden biziz. Bir türlü saglamak istemedigimiz baris ile savaslarda kendi kendimizi magdur etmeye devam ediyoruz. Ölenler ve göc edenler biziz. Fakat asil magdur olanlar büyüklerin yaptiklari her hata ile yasamak zorunda kalan cocuklar oluyor. Anne-babasi, kardesi, dayi-amcasi, teyze-halasi öldürülen cocuklar bunu gögüslemek zorunda birakiliyor. Hamasi duygularla cikarilan savaslarda canlarini kurtarmak icin evini, topraklarini terk etmek zorunda birakilip bilmedigi, dilini konusamadigi, derdini anlatamadigi ve istenmedigi baska topraklara kacmak durumunda birakilan cocuklar...