Önce bir adim atti Jülide, Kore sokaklarinda.
Ardindan aldigi derin nefesi birakti havaya.
Ve en sonunda bir damla gözyasi karisti topraga.
Jülide sessizce gökyüzüne bakti ve fisildadi
Beni sakin unutma Kore. Unutamayasin diye tüm izlerimi biraktim sana...

Geride cok sey birakmisti Jülide, attigi her adimda. Mesela dogarken annesini birakmisti, hatirlamayi bile basaramadigi bir hastane odasinda. Biraz daha büyüyüp hastalandiginda nesesini birakmisti bu sefer, hatirlamayi bile istemedigi bir baska hastane odasinda. En büyük kaybi saclariydi Jülidenin, saklamayi bile akil edemeyecek kadar aci icinde gidisini izledigi.

Nesesini ariyordu dünya üzerinde. Her saniye yaninda tasiyordu korkularini ve bir de Koreye gitme hayalini.
Jülide mutluluga ayirdi son adimlarini ve Korede kavustugu hayatinin aski Seonun icinde birakti izlerini.

Koredeki Ayak Izleri hayata simsiki tutunanlarin hikayesi. Tutkuyla hayallerine baglananlarin, asla pes etmeyenlerin hikayesi. Savasanlarin ve daima kazananlarin...

Hic vazgecmeyenlerin... Jülidenin hikayesi Koredeki Ayak Izleri. Biraz benim... Biraz senin...

Ve umudunu hic kaybetmeyenlerin...