Kendime ilimli vegan diyorum. Insanlardan cok hayvanlara deger veriyorum. Kirk yilin basi peynirlerinden tattim diye bana kizarlar mi Sanmam.

10 seneyi gecmistir agzima et sürmeyeli, ama arada birkac catal pasta yedim. Bu beni veganlik disi bir mertebeye mi sürükler

Hayvanlarin nesli tükenirken, denizler yok olurken, topraklar verimsizlesirken ya vegan olursun ya da dünyanin sonu gelir gibi bir anlayis nasil gercekci olabilir

Kizartmanin üstündeki yogurdu itip altindakileri aliyorum, biri cikip panikle; Yalniz o yogurda degdi, diyebiliyor. Abi kör müyüm ben Vegan olmayi ne olarak konumluyorsun kafanda

Oben Budak, Ilimli Vegan kitabinda bu sorulari cesurca sorarken veganizme bambaska bir bakis acisi kazandiriyor; konuyu sosyal ve ideolojik acidan degerlendiriyor. Veganliga gecis yapanlara, vegan olmayi düsünen ve fakat bir türlü adim atamayanlara ya da kafasi karisiklara yol gösteren Budak, bir yandan güldürüyor bir yandan da pratik tavsiyeler veriyor.

Konu mutlu hayvanciklar ve gezegenimizle ilgili. Bunu bilerek yola cikmali. Bu yolun ne kadarini tamamlayabilirsen tamamla, degerlisin. Et yemek seni kötü bir insan yapmaz. Hayvansal gida tüketmiyor olmak da veganlari aziz mertebesine yükseltmez. Lütfen unutma; veganlik sevdigin seylerden vazgecmek degil, hayatin tadini cikarmak