Bir tarafta yasanilan duygularin en güzeli ve yogunu olan ask, bir tarafta da askin bas kahramani olan asikasiklar. Bu iki konu tarih boyunca tüm akillari mesgul etmistir. siklar kendisini hep özel hissetmistir. Cünkü dünya üzerinde en güzel, en büyük ve en büyülü vb. aski kendisi yasamakta ve yasatmaktadir. Ama nedense asik oldugu kisi bunun hic farkinda degildir. Hep kendisine sorar, daha ne yapmam lazim, daha ne istiyor benden, daha nasil gösterebilirim askimi... Sanatta, siirde ve sinemada en fazla islenen konu, asktir. Ask konusu islenirken asik nerdedir, bilinmez... Ask denen büyüye kapilan herkes hep aski sevmektedir ama askin iki tarafi oldugunu unutmustur... Siirler hem askin hem de asigin yuvasi durumundadir. Siirlerde yer bulamayan ask ve asik kendine kitaplarda yer acmistir... Asklar daha ziyade isaret edilerek anlatilirken asiklar yine belirsiz ve belgisiz olarak ikinci planda duruyor. Asklari anlatmak icin biraz süslü cümlelere ve sifatlara ihtiyac vardir. Bunun karsisinda asiklar icin de sanilanin aksine süslü degil sade sifatlar daha makbul... Ask ve asik ne kadar birbirine düsse de kizsa da hep olaylara olumlu bakiyorlar. Bu askin kanununda var herhalde. Olumlu bak olumlu düsün, her sey olacagina varacak. sigin yasanirken ortada olmamasi midir sorun bilinmez ama ask icin nedense hep bir olumsuzluk söz konusu... Kendinden yola cikarak yasananlarin insani seyler oldugunu anlatirken hep karamsarliga kapilmis asik. Neyi nasil anlatamamis da mutsuz olmus ve olumsuz düsüncelere kapilmis, bilinmez. Ask yasanirken asik kendini hep dislanmis hissettiginden kimse onunla ilgilenmemis. Bir yerde bir yanlislik var o da asik ortada yok. Kim, niye kizdirdi, küstürdü arastirilmasi lazim. Bir an önce asigi bulup aska dahil etmezsek, kaybolup gidecek. Herkes üzerine düseni yapsin, kayip olani bulup aska davet edelim, oyundaki yerini alsin ve üzerine düsenleri yapmasina firsat verelim.
