Hasan Bin Mevla Muhammed Münebbihatul-Kulb isimli eserini zamanin padisahi Sultan II. Beyazid Hana sunmak üzere hazirlamistir. Eserin padisaha sunulacak düzeyde olmasi ne kadar degerli ve önemli oldugunu ortaya koymaktadir. Münebbihatul-Kulb isimli bu eser ibadetlerin ve kullugun icrasinda kalbin fonksiyonunu ortaya koymasi ve pek cok tasavvuf konuya aciklik getirmesi bakimindan da önem arz etmektedir. Kalp dünyev nefsan seytan havatirla doldurulur ve ibadet icin de hazir olmazsa sarhos gibi olur ve ne yaptigini ne söyledigini bilemez. Gaflet dalginlik unutkanlik halinde ne yaptigini ve ne okudugunu bilmeden yapilan ibadetler kalp ve vücutla birlikte eda edilmis olmaz. Kalb olmayan ibadetlerde deger kazanmaz. Ibadetin makbul olmasi icin nefs dikenlerinden temizlenmis temiz bir kalp topraginda icra edilmesi gerekir. Bedenen yapilan ibadetler zahire göre farz oldugu gibi ibadetlerdeki ihlas ve nefs tezkiyesi de batina göre farzdir. Zahir amellerin kabul edilmesi batin amellerden olan ihlasla ve kalp temizligi ile yapilmasina baglidir. Ameller cam gibi kirilgan olup yalan dedikodu riya kibir ve kin gibi kötü eylemlerle kirilarak sevaptan mahrum kalmaya sebep olabilir. Kötü sifatlar amelleri kirip dökmekle kalmayip cehennemde azap görmeye de sebep olur. Kemal ve mutluluk amellerin yapilmasinda degil kabul olmasindadir. Tefekkür ve zikirden yoksun ibadetler ici bos ve kabuktan olusan bugday tanelerine benzer. Hasat zamani görünenlerin kabuktan ibaret oldugu anlasilir.