Cocuklugundan itibaren hayata etrafindakilerden farkli bir gözle bakan; dedelerin, ninelerin, sevimli ve sevimsiz komsularin dizleri dibinde, masalsi tas evlerde, tas sokaklarda ve kirlarda büyürken, duyduklarini kendi ic sesi haline getirip kafasinin icinde sayisiz karakter olusturan, sonra da bu karakterlerle yasamayi ögrenmek zorunda kalan bir kadinin annesiyle ve kafasinin icindeki karakterlerle tutustugu savasin tuhaf hikayesi. Kimilerine göre hastalikli, kimilerine göre essiz bir zihnin sanatsal trajedisi. Bilinc akisi, hüzün, resimler, sesler... Kendi topuk seslerini dahi duyabilecek kadar yalniz bir kadinin, aradigi her seyi yine kendisi gibi muallakta kalmis birinde bulmayi hayal etmesinin hikayesi. Kim gercek, kim hayal, asla bilemeyeceginiz bir hikaye. Boguldugunu sandigin o sancili anlarda, aslinda bogazini sikan da kendinsin. Duydugun o fisiltilar kendi sesin.Gözlerini kapattigin an susacaksin. Gözlerine sabunlu sular dökülene kadar öylece kör kal ve sus. O zaman hicbir sey seni incitemez.
