yolunu kaybetmis bir cocuk
günesli günler geldi anne...
üsütmüyor esen rüzgar
büyümek
büyümek de hic korkulacak kadar degilmis
hifzettim ömrümce
galiba cocuklugunu kaybetti yüregim...
ne insanlari cocuklugumdaki gibi sevebiliyor
ne icten gülebiliyorum.
savasmak anne, yorulup pes etmeden
cabalamak o kadar da agir degilmis
yalniz kalabilmek, zifiri gecelerde umutsuz yarinlarda,
o kadar da korkunc degilmis anne...
ne sevmeyi biliyorum
ne de sevilmeyi.
iste diyorum ya, yüregimdeki cocuk
benligini
yolunu kaybetmis
