Bir ilkbahar sabahi, disarida yagmur yagiyor, icerde sabah kahvemi yudumlayip Carl Sagani okuyorum; kitaba söyle bir baslangic yapmis, Isik bekliyor, fakat karanliga siginiyoruz. Karanliga lanet etmektense bir mum yakmaliyiz.

Dünya hep karanlikta mi kalacak, ya da sadece mumla mi aydinlanacak Yarali bir beden ve yarali duygularla bu kitabi bir yana birakip bilgisayarin basina gectim, karanliga bir mum yakabilmek adina elinizde tuttugunuz bu kitabin cümleleri arka arkaya dizildi.

Benim tarafim insanliktir. Tüm insanlarin bir olmasi, birlesmesi, irkciligin, sinirlarin ve dinciligin ortadan kaldirilmasidir. Isteyen benim tarafima gecebilir, isteyen de kendi tarafinda kalabilir ya da baska bir taraf secebilir. Ama sunun unutulmamasi gerekir; insan öldügünde mezar herkese esittir. Mutlu ve refah icinde yasayacagimiza, neden ölüler gibi yasamayi tercih ediyoruz. Mum isigini günese cevirecegimize, elimizde olan mumu da hep birlikte söndürmeye calisiyoruz.

Cok uyuduk

Uyanalim artik bu derin uykudan