Kerem aldi sazi eline. Yarin, ayriligin, gurbetin, ölümün türküsünü söyledi. Isfahanda bir padisahin ogluydu. sik oldu bir kesisin kizina. Yandi Kerem... Kalem kasli, ahu gözlü, sahin bakisli, elma yanakli, findik burunlu, dudu dilli, bal dudakli, sirma sacli, fidan boylu, ince belli, al yazmali, yesil fistanli Aslinin türküsünü söyledi. Evleneceklerdi, ama vermedi Asliyi kesis babasi. Kiziyla birlikte göctü Isfahandan, kacti, Kerem bulamasin diye il il dolasti. Kerem peslerinden kovaladi, aradi, taradi bulamadi. Yandi ha yandi... Aldi sazi eline daglara sordu, ovalara sordu, sehirdeki beylere, yoldaki taslara, agaclara, ceylanlara, irmaklara, denizlere, havadaki turnalara, bulutlara sordu. Bulamadi. Sevda yüzünden tutustu, yandi, kül oldu. Keremin nari sevdigini yakti, derdi dinleyeni yakti. Aski, türküleri dillere destan oldu, Irandan Turana yayildi, cem-i cümle asiklarin pri oldu. Yillar sonra Anadoludan nice asiklar türedi, hepsi aldi sazi eline, Keremin türkülerini söyledi. Söyleyen yandi, dinleyen yandi... Yandi ha yandi...