Iste bu sikintilar karsisinda, M. Kemal ve arkadaslari, Ittihatci imajini silmek icin epey gayret göstermislerdir. Ama isleri yürütenlerin hemen hepsi ittihatci kadrolardir. Bunlarin belli baslililarini söyle siralayabiliriz Basta Mustafa Kemal olmak üzere, Rauf Orbay, Fethi Okyar, Kazim Karabekir, Ismet Inönü, Celal Bayar, Adnan Adivar, Sükrü Kaya, Rahmi Gümrükcüoglu, Cerkes Resit Cerkes Ethem, Bekir Sami, Yusuf Kemal, Celaleddin Arif, Ahmet Agaoglu, Recep Peker, Semsettin Günaltay, Hüseyin Avni, Ziya Hursit, Ziya Gökalp, Mehmet Emin Yurdakul, Mehmet Akif Ersoy, Celal Nuri Ileri, Yunus Nadi, Falih Rifki Atay, Velid Ebüzziya gibi isimler hem ittihat ve Terakkinin üyesi hem önemli bir kismi Teskilat-i Mahsusanin elemanlaridir. Özellikle Ingilizler ve Istanbul Hükümeti, bunlari ittihatci olduklarina dair propaganda yapmaktan geri durmadilar. M. Kemal, bu imaji silmek icin her firsatta ve sik sik ittihatci olmadiklarini aciklama geregi hissediyordu.
Isim listesine bakildiginda da görülecegi üzere Kemalistlerin Ittihatci gelenekten geldiklerine kusku yoktur. Ideolojik formasyonlarina da bakildiginda bu tez dogrulanmaktadir. Zaten hicbir zaman toptanci bir anlayisla ittihatcilik mirasini reddetmemislerdir. Bastan beri izaha calistigimiz konulardan biri Jön Türkler ve Yeni Osmanlilar arasinda homojen siyasi bir düsüncenin olmadigidir.
