Cocuklar yürek yakan bir sesle agliyor Anacigim, ölme deyip hickiriyorlardi. Ana gayri ihtiyari yavrularinin yüzüne bakip aglamak istese de takati yetmiyordu. Yavas yavas gücünü kaybediyordu. Son nefesinde bicare ana tüm gücünü toplayip kollarini acti, yavrularini kucaklayip öptü ve zayif bir sesle dedi Yavrularim ben ölüyorum. Birbirinizden sahip cikin. Öyle bir adam yok ki, sizi ona emanet edeyim. Aslan, sen onlardan yine biraz büyüksün, umudum sendedir. Aslan, oglum, bari sen yavrularima sahip cik. Allahim, üc yetim yavrumu sana emanet edip gidiyorum. Canim yavrularim

Genc yasta hayata veda etmesine ragmen Azerbaycan edebiyatinda kendisine muteber bir yer edinen Cafer Cabbarlinin hikayelerinde 20. yüzyilin baslarindaki insan ve sehir portrelerini görecek, Anadolu ve Kafkas Türklerinin acida, sevincte, kültür ve yasamda birbirlerine ne kadar benzediklerine bir kez daha sahit olacaksiniz.