Büyük Rus yazari Turgenyev 1818-1883, soguk bir aksamüstü evine dogru yola cikmis. Yolda bir dilenci kendisinden para istemis. Bütün ceplerini kurcalayan Turgenyev, ne yazik ki hic para bulamamis. Bunun üzerine kendisine uzatilan soguk elleri kendi elleriyle isitarak,
- Kusura bakma kardesim, sana verecek bir seyim yok, demis.
Dilenci,
- Verdiniz ya efendim Bana kardesim dediniz ve ellerimi isittiniz, demis.
Iyilik, yeryüzünün ve hayatin insana dair mucizesidir. Bu mucizeyi yasamak, her insanin hissetmesi gereken bir mutluluk, yerine getirmesi gereken bir sorumluluktur.
Iyilik yapmak zor degildir, bilakis herkesin güc yetirebilecegi bir davranistir. Turgenyev gibi yardim edecek paramiz olmasa bile muhtac birinin ellerini isitmak bir iyiliktir. Selam vermek bir iyiliktir. Gülümsemek bir iyiliktir. Bir yaslinin elinden tutmak iyiliktir.
Erdemin en büyügü, bizimle iliskilerini kesene iyilik etmek, bizden esirgeyene vermek, bize kötülük edeni bagislayip ona dost elimizi uzatmaktir.