Cemal Süreyanin, 12 Mart darbesinin sairleri kiskirttigina yönelik tespiti oldukca yerindedir. Gercekten de darbeye duyulan öfke, Marksist sairlerin misralarinda haykirisa, slogana dönüsmektedir. Bir kavganin hikayesi ancak kavga siiri ile anlatilabilir, anlayisindan hareket eden sairler, siiri de kavganin alani olarak düsünmüslerdir. Bu siirin hikayesi ise, sosyal yapiyi olusturan iki ayri dünya görüsünün, ayni topragin kültürel zenginliginden meydana geldiklerini unutup, bir kör dövüsüne tutusmalarindan ibarettir
