Edebiyatimizda esine benzerine rastlanmamis bir kendini gözünün önünden ayirmama kalkisimi. Tanpinar, o ayna görür görmez yüzüyle gözüyle oynasan adam, defterini actiginda beyaz duran zeminini mürekkep lekeleriyle karartiyor, bundan önemlisi bakisina yeretmis, karamsar mercekle aynayi, Mallarménin sözünü ettigi yansitici siyah mermere dönüstürüyordu.