Vefa yoksa veda kacinilmaz olur. Ecdadin emanetlerine sergilemis oldugumuz vefasizliga en cok kadim sehirlerimiz maruz kaldi. Sehirle birlikte sehrin efendilerini de kaybettik. Onlar aramizdan cekilince zarafet, nezaket, letafet gibi nice incelikler de veda etti bize.

Ve sehri kaybetmeye mahalleyi kaybetmekle basladik. Mahalle, sehirde toplumsal dayanismanin, cem olmanin, cemaate durmanin, sorumluluk almanin ve sorumlu davranmanin adiydi. Bireysellesmeye karsi bir siginak, insanin kendi yalnizliginda kivranmasina karsi adeta bir kaleydi. Insanin insana sifa oldugu bu nefes alma alani da yabancilasma saldirilarinin ve kendi medeniyet degerlerimize yabancilastirma projelerinin dogrudan hedefi haline geldi.

Kaybimiz büyük ama bir o kadarda birikimimiz var. Yeter ki neyi kaybettigimizin farkina varalim. Düstügümüz yeri görelim ki yeniden ayaga kalkmak icin nereden kalkacagimizi bilelim.