Okulunu boyayan ögretmen, GÖLGEyle geliyor.
Sen Bu kitap neyi anlatir
Ben Onu anlatir. Ugrunda ölüme bile gidecegimiz bir adamin; seni tanimadan, senin icin neler yaptigini... Belki de seni anlatiyordur bu kitap. Karar senin. Adini bulamayacaksin hicbir sayfada, üzgünüm. Bilmedigin bir gercege sen isim ver yeniden. Benim bu kitapla yaptigim gibi.
Isin kötü tarafi karsimda olsaydi ve Senin hakkinda kitap yazacagim deseydim cok kizardi. Sakin bunu yapma cocuk, beni gercekten tanidiysan yapman gerekeni bilirsin derdi. Ben de yapmam gerekeni yaptim.
Bu kitap, onu henüz okumayacak olan cocuklar icin yazildi. Onlarin hayatindakilere; ögretmenlere, egitmenlere, anne babalara... O bunu isterdi, bir yolunu bulmami... Bir ucagin kanatlari altindaki cocuklarimiz icin... Sadece kendi cocuklarimiz icin degil, tüm dünya cocuklari icin...
Bu kitabi bitirdiginde ikimizi de tesadüf diye bir seyin olmadigina inandirmayi sakin unutma. Bir tanesinin bile hayatina dokunabilirsen tamamdir. Böylelikle asil hikaye son sayfadan sonra baslayacak. Sadece gülümse ve arkana bile bakma artik.
Cünkü hikayenin sonunu o cocuklar yazacak.
