Vapurdan iniyorum.
Evlerine cok yakin bir yerdeyim.
Yürüyorum.
Sokak lambalari, karanlik agaclarin hisirtisi ve ugultu.
Ona yaklasiyorum.
Hayali, gözlerimde belli belirsiz. Bütün evlerde o var.
Binlerce kisiye cogalmis sanki beni cagiriyor.
Yürüyorum.
Evlerine iyice yaklasiyorum. Titriyorum.
Penceresi.
Perde.
Ve sizan sari isik.
Bir tapinaga bakar gibi saygiyla bakiyorum. Bu evde bir sözüyle bana yeniden yasama sevinci verecek
Bir varligin bulundugunu bilecek kadar duyumsuyorum yasami. O var. Cildiracak gibiyim. Kendimi cok
Özledim. Yani onu.
Yürüyorum.
Zamanin bittigi yerdeyim ve zamanin basladigi.
Saatlerce dolasiyorum.
Üsüyorum.