Zamani geri cevirebilir misiniz Tabii ki hayir... Peki bundan sonrasi sizin istediginiz gibi akar mi Asla... Kendimizi kandirmayalim. Bazilarimizin ipleri, gecmis hatalarinin elinde. Dizginlerimizi sikica tutmus, doludizgin pismanliga kosturuyorlar ömrümüzü. Peki ya askin verdigi aci Askin acisi daima sairin yüreginde kurar evini. Sair bundan sikayet eder mi, sorulmaz. Cünkü ask bir boyuttur herkes gecemez. Sadakat bir hünerdir, herkes kusanamaz. Benim yersiz yurtsuz yüregimi ise hic sormayin dostlarim. An olur gercegin elinden kacip bir nefeslik masallara yürürüm; an olur gercekler canima okurken masallar gelip tutar elimden. Bagislayin beni, ben bir türlü burali olamadim. Yasim kac, yerim neresi olursa olsun, daima egreti kaldigim bu dünyada, yazarak avutuyorum kalbimi ve oyaliyorum kendimi. Vakit gecmiyor kendimi düsününce. Fakat vakit yetmiyor sevdiklerimi düsününce. Ölüme kosar adim giderken ömrümüz, birakabilecegimiz tek mirastir satirlarimiz. Dünyaya sesini birakip gitmek gibidir yazmak. Sesimizi bagislariz hayata, kagittan baska herkese susarak... Herkese, fakat her seye degil. Haksizliga asla Kimseye akil vermek degil derdimiz. Is ki, hikayemiz okuyana ibret-i alem olmasa da, dudaginda bir minik tebessüm olsun. Animsamalarda yasar insan yalnizca. Bir de biraktigi kalem tozunda... Yine geldik son söze Ask bir mevsimse eger, sevgili de onun degismeyen kokusudur. Yüzünü yagmura dönmüs bir mevsimin, kokusu toprak olan sevgilim, bu sözüm sanadir. Bil ki bendeki nese, acinin verdigi sarhosluktur. Ve biz, yüreklerimiz topraga ait olsa da, gökyüzüne ceviririz basimizi daima. Zira neyi var sairin gökyüzünden baska. Tek serveti, tek mülkü, daimi sirdasi ve uslanmaz asigi Ah ayriligi gözlerinden öpenler. Gözlerinizden öpen, ayriligin ta kendisi degil mi Geldik, gidiyoruz Sakin unutmayin, siir olup yüreginize düsenleri...