Bir baskalik vardi Kiz Kulesinde. Bogazda, yapilarda, camilerde, yollarda... Kulagimdan ruhuma hic duymadigim musik nagmeleri simli ibrisimler gibi iniyor adeta bir sir dünyasi ta iliklerimde nakis nakis isleniyordu. Bu sesler nasil da güzeldi... Göz alici, büyüleyici ve icten ice dagilan huzur dolu... Bir enteresanlik vardi bu seslerde, bu Istanbulda. O kadar gezmistim; ama bu kadar güzel halini hic görmemistim.
Ilhami Abi hafif bir tebessümle
- Iste simdi anlamaya basladin. Artik sen de Rabbinle tanis, dedi.
- Nasil Dedim. Rabbimle nasil tanisirim Böyle bir tanisma mi var
- Evet, dedi.
-Her kul ömrünün bir kisminda bir sekilde Yaradanla tanismak zorundadir.
Atildim
- Ama böyle bir sey ilk defa duyuyorum, dedim.
Devam etti.
-Zaten bircok insan bu yüzden hayattayken Rableriyle Tanismadan bu dünyadan ayrilir. Onlar, Rabbin kullarina sundugu tanisma teklifini ya reddederler; ya bilmezler, ya duymazlar. Bir sekilde bu tanismadan, bu lütuftan, iltifattan mahrum kalirlar...