Dört gün boyunca telafi edilecek bir ruh arandi kendine Yonca. Eline aldigi elinde kaldi, elinden biraktigi yüreginde. Ev kendinle harabe, ayriligin cizik gamini caldi her yere. Dört gün boyunca is yerine Hastayim, dedi, füturundan raporsuz. Arayanlara Depresyondayim, dedi, yalanindan kuyruksuz. Acikti. Pizzacidan karisik. Susadi. Kapicidan kirmizi sarap. Dört gün boyunca kustu, agladigi kadar. Kuru kuru ögürügün acisi, kizilcik serbeti balgam sarisi.

Kalp kipirtisi, akil gümbürtüsü, gün batimlarinin kavunici pariltisi. Gamzeli güzeller, otuz yasinda hisseden sekiz yasinda cocuklar, konusan sinemalar, mirildanan evler, küstüm diyen sokaklar, gicirdayarak kivrilan yollar, muhabbet ve kesmekesle les sarkilar...

Alper Atalan kisacik hikayeler anlatiyor, yerli edebiyatta pek rastlanmayan ölcüde, bir nefeste, hararetle dillendiriyor. Insanin icine cöreklenen teferruatlari, efkarli, bulutlu ve neseli bir maharetle resmediyor.

Cok Kisa Bisi Anlaticam, ay isiginda otururken hatirlanan hikayelerle dolu... Gürül gürül...