Elleri birbirlerinin avuclarindaydi. Ocagin izgarasinin altindaki küller alevlerle kizgin bir cöl gibi tutusmustu. Angelin, Tessin yüzüne düsen, Tessin alnina dökülen daginik saclarin icine merakla süzülüp altindaki nazik cildi renklendiren bu kizil parlaklikta insan, mahser gününün korkunclugunu görebilirdi. Tessin kocaman gölgesi duvarlarin, tavanin üstüne düsüyordu. Öne dogru egilince boynundaki mücevherin her parcasi, bir kurbaganin gözü gibi göz kirpiyordu; mesum bir sey vardi bu piriltilarda, böylece Tess alnini Angelin sakagina dayayarak, cekinmeden mirildanarak Alec dUrbervillele tanismasini ve bunun sonuclarini anlatmaya basladi.
