Osmanli Devletinin tek ve mutlak egemeni olan padisah, kendi otoritesine yönelik en kücük bir sinirlama girisimi ya da kendisinin disindaki bir otoritenin ortaya cikmasini, iktidarini sürdürebilmek icin, ortadan kaldirmak zorundaydi. Bunun tek ve en güvenli caresi de, bu tür girisimlerde bulunan devlet adamlarini katlettirmekti. 15. yüzyil ortalarina kadar mutlak otoritelerini henüz tam olarak kuramamis olan hükümdarlar, Fatih Sultan Mehmetin, Vezir-i Azami Candarli Halil Pasayi ortadan kaldirmasinin ardindan, siyaseten katl önlemine sikca basvurur oldular. II. Bayezidin, döneminde oldukca güclenen devsirme devlet adamlari partisinin elebasi olup, kendisini tehdit ederek istedigini yaptiran Arnavut devsirmesi Gedik Ahmet Pasayi katlettirmesiyle, devsirme diktatörlügü kesin olarak sona ermis ve artik "kul”lar, baska yollardan kendilerini kabul ettirme yoluna sapmislardi Iftira, entrika gibi yöntemlerle basa gecmek, yine bu yolla ortaklikta hakim olmak, fakat efendileri padisaha acikca karsi gelmemek yolu... Buna ragmen devsirme partisinin, kendi organi Yeniceri Ocagi ile hükümet darbeleri yaptigi görüldü. Hükümdari tahtindan indirip yerine baska bir sehzadeyi padisah yapmak isteyen devlet adamlari, isyancilar tarafini tutup bu saltanatin "haksiz” olduguna karar veren ulema, padisah hakkinda ileri geri, ölcüsüzce konusan ve ona söven herhangi rütbedeki biri ile Sünni Islama aykiri düsüncelere sahip olanlar, siyaseten katl yoluyla cezalandirildi. Hangi hareketin isyan sayilacagini belirlemek konusunda genis bir takdir hakkina sahip olan padisah, ulemadan aldigi fetva yoluyla siyaseten katlleri mesrulastirdi.