Fark ettiniz mi, yagmurlarin hep ayni yagdigini Ürktügümüz seslerin yakin adreslerden geldigini ya da yüregimizin sevdadan cok acilara nisanli oldugunu...

Bilmesine biliriz de, icimizdeki sicakligi kime birakacagimizi kestiremeyiz. Cünkü adina büyük harflerle basladiklarimiz, hep ayni büyüklükte bosaltilar icimizi. Acaba bu yüzden midir bos namluya kolayca tetik düsürüp, herhangi bir cümlenin ortasinda yanlis bir harf gibi yasadigimiz

Nihat Nikerelin, Ay Zamani Zalimca siirlerinin satir aralarinda gezinirken, yüzünüzü bir kez daha gecmise düsüreceksiniz. Gözlerinizde kalan son renk hep degisse de kimi zaman sevdiginizi öpmeye dudaklariniz yetmeyecek, kimi zaman ise dilinizi bir siire alistiracaksiniz. Ve bu siirler, sevdiginize sevginizin ilk taksidi olurken, her siirde, icinizde bir sairin yasadigini fark edeceksiniz. Veysel Bogatepe

Ertelenmis umutlar düserken Eflatun aksamlara, Karanlik kösebaslari Ayaza kesiyordu
Ayisigini. Pasli sustalilarin savkimasi Mehtaba göz kirpiyordu. Gecmezdi böyle geceler Sensiz, kimsesiz Gecmedi zaman, pusuda. Bir kus öttü, Bir cocuk agladi, Kahkaha atti bir kadin, Sustu bir yürek, durdu.